بی تردید جاودانگی یکی از مهمترین دغدغههای بشری در طول تاریخ بوده و اکنون نیز به عنوان یک مسئله حیاتی مطرح است. این دغدغه فلسفی – کلامی را میتوان در نوشتهها، اشعار، کتب و آثار نویسندگان مختلف مشاهده کرد. امروزه این موضوع به عنوان یک مسئله کلامی در بیشتر کتب کلامی جدید مورد بحث و بررسی قرار میگیرد. در این مقاله تلاش میکنیم مسئله جاودانگی را مورد بررسی کلامی قرار دهیم.
ابدیت خواهی مفهوم جاودانگی دارای معانی متعدد است. جاودانگی دنیوی و جاودانگی اخروی دو صورت از جاودانگی هستند. کسانی که به جاودانگی دنیوی اعتقاد دارند قائل به استمرار حیات انسان در همین دنیا هستند. برای مثال نظریهی تناسخ به دنبال این است که جاودانگی انسان را در همین دنیا تبیین کند. اندیشه تناسخ در آیین هندو و تائو طرفداران بسیار دارد. قائلین به تناسخ معتقدند روح انسان در هنگام مرگ وارد بدن شخص دیگر میشود. اعمالی که شخص در یک دوره از زندگی خود انجام میدهد «کارما» نامیده میشود. زندگی بعدی هر انسانی به اعمالی بستگی دارد که در این زندگی انجام میدهد. اعمال خوب زندگی اول باعث وضعیت بهتر در زندگی دوم و اعمال بد زندگی اول باعث وضعیت بد در زندگی دوم میشود. برخی از آنها معتقدند نفس انسان فقط در بدن انسانها حلول میکند، اما برخی قبول دارند که نفوس انسانی در بدن حیوانات، گیاهان و حتی جمادات نیز حلول میکند. نظریه تناسخ و نظریات مشابه آن به طور کلی، برای تبیین حس جاودانگی که انسانها در وجود خود دارند، خود را ملزم به پذیرش وجود عالم دیگر نمیدانند. آنها تلاش میکنند با چرخههای حیاتی در همین دنیا جاودانگی را تبیین نمایند. در مقابل، طرفداران ادیان ابراهیمی معتقدند جاودانگی انسانها با وجود جهان آخرت تامین میشود. مراد این عده از جاودانگی یک شخص این است که شخصیت و زندگی او پس از مرگ ادامهی زندگی او در دنیا باشد. به عبارت دیگر، بتوان گفت شخص الف پس از مرگ همان شخص الف در طول زندگی دنیایی است. به بیان دیگر، پذیرش جاودانگی مستلزم پذیرش این همانیِ شخصِ الف پیش و پس از مرگ است. برای متدینین به ادیان ابراهیمی جاودانگی انسانها در پرتو جهان دیگر (جهان آخرت) محقق میشود.
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
چهارشنبه 92 شهریور 27 ساعت 4:31 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
آیا بهشت و جهنمى که قرآن کریم مطرح مى کند، اکنون موجود است یا به تدریج با اعمال انسان آفریده مى شود؟ اگر آفریده شده، مکان آن دو کجاست؟
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
چهارشنبه 92 شهریور 27 ساعت 4:19 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
دوشنبه 92 شهریور 25 ساعت 12:0 صبح
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
روز ولادت تو غزل آفریده شد مفعول و فاعلات و فعل آفریده شد پلکی زدی و معجزه ای را رقم زدی از برق چشمهات زحل آفریده شد ازشهد غنچه ی لب پر خنده ی شما در چشمه ی بهشت عسل آفریده شد عالم به رقص آمد و،از پایکوبی اش ازطوس تا حجاز گسل آفریده شد سینه به سینه؛ شکرخدا عاشق توایم این عشق پاک روز ازل آفریده شد ما از پدر ولای شما ارث می بریم ایرانیان کشور موسی بن جعفریم
در جشن پایکوبی تنبورهای مست در بزم میگساری انگورهای مس نور خدایی تو چه اعجاز کرده است! هو می کشند دوروبرت کورهای مست شیرینی ولای شما چیز دیگری است! این را شنیدم از لب ِ زنبورهای مست دارد تمام شهر به دیوار می خورد! درپیش ِ چشم قاصر مأمورهای مست
ازاین به بعد حرف خدایی نمی زنند با دیدن جلال تو،منصورهای مست اذن دخول میکده ورد زبان ما بوی شراب می دهد امشب دهان ما وقتی همه به عشق تو پروانه می شوند پروانه ها کنایه و افسانه می شون روح بهارهستی و؛این بوته های خار از عطر گامهای تو ریحانه می شوند
با دیدن جمال زلیخا کش شما یوسف شناس ها همه دیوانه می شوند
شانه به شانه،شاه و گدا در سرایتان مهمان سفره های کریمانه می شوند شبها به عشق باده ی نابت شیوخ شهر شاگردهای حوزه ی میخانه می شون عمری کتاب تزکیه تدریس کرده ای در شهر طوس میکده تاسیس کرده ای آن سوی شهر قبه ای از نور دیده ام صحن و سرای کیست که از دور دیده ام!؟ هوش از سرم پریده و مستانه می دوم حس می کنم که باغ ِ پرانگور دیده ام دیگر چه احتیاج به نعلین و چوب دست! موسی ِ پا برهنه شدم؛ طور دیده ام مشهد کجا و این دل ناپاک من کجا!؟ خود را شبیه وصله ی ناجور دیده ا درمحضرت جناب سلیمان شهر طوس بال ملخ به شانه ی یک مور دیده ام اینجا ندیده ایم گدایی که دلخور است اینجا فقیرها چقدر جیبشان پر است گریه بهانه ای است که عاشق ترم کنی شاید مرا کبوتر جلد حرم کنی آقای من! کلاغ به دردت نمی خورد!؟ از راه دورآمده ام باورم کنی با ذوق وشوق آمده ام حضرت رئوف فکری به حال رنگ ِ سیاه پرم کن زشتم قبول؛ بچه ی آهو که نیستم باید نگاه معجزه بر جوهرم کنی باید تورا به پهلوی زهرا قسم دهم تا عاقبت به خیرترین نوکرم کنی
مادر سپرده است به دست شما مرا گفته فقط شما ببری کربلا مرا
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
یکشنبه 92 شهریور 24 ساعت 11:42 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
شنبه 92 شهریور 23 ساعت 4:21 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
در آخر الزمان در کشوری که (امارک) یعنی آمریکا نام دارد، قوم یهود نفوذ می کنند و بر حکام آن تأثیر می گذارند. در آخر الزمان این کشور (آمریکا) از نظر علمی در جهان پیشتاز خواهد بود و از نظر اقتصادی هم ثروت بسیار زیادی خواهد داشت.
گروه دین واندیشه«تیتریک»؛ "علی عاشور" پژوهش گر عرب زبان کتابی تألیف کرده بنام "ماذا قال علی علیه السلام عن أخر الزمان" (علی علیه در مورد آخر الزمان چه گفت؟).
گفتنی است، خواندن این کتاب خالی از لطف نیست زیرا مطالب آن با حوادث جاری در منطقه خاورمیانه ارتباط نزدیک و تنگاتنگی دارد. "علی عاشور" در این کتاب با استناد به علم "جفر" حضرت علی علیه السلام و احادیث أمیرالمؤمنین، نگاه و نظر آن حضرت در مورد وقایع مختلف آخر الزمان را بیان کرده است. در بخشی از این کتاب به نقل از مولای متقیان آمده: در آخر الزمان در کشوری که (امارک) یعنی آمریکا نام دارد، قوم یهود نفوذ می کنند و بر حکام آن تأثیر می گذارند. در آخر الزمان این کشور (آمریکا) از نظر علمی در جهان پیشتاز خواهد بود و از نظر اقتصادی هم ثروت بسیار زیادی خواهد داشت.
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
چهارشنبه 92 شهریور 20 ساعت 10:29 صبح
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
چرا وقتی احتیاج شدیدی به کمک خدا دارم مدام یاد خدا میکنم ولی وقتی مشکلم حل میشه دیگه یادم میره که با خدا صحبت کنم.
قرآن در آیه ای می فرماید:
وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمَّا کَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَنْ لَمْ یَدْعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفینَ ما کانُوا یَعْمَلُون(یونس آیه 12) هنگامى که به انسان زیان (و ناراحتى) رسد، ما را (در هر حال در حالى که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، مىخواند امّا هنگامى که ناراحتى را از او برطرف ساختیم، چنان مىرود که گویى هرگز ما را براى حل مشکلى که به او رسیده بود، نخوانده است این گونه براى اسرافکاران، اعمالشان زینت داده شده است (که زشتى این عمل را درک نمىکنند) کم بودن معرفت به خدا و ضعف ایمان باعث می شود که انسان در حال آسایش دل به مناجات با خدا نبندد,اگر انسان خدا را بشناسد به معنای واقعی,در تمام حالات خدا را می خواند و از مناجات با او لذت می برد اگر انسان به دانسته های خود عمل کند,ایمان و معرفتش زیاد می شود,می داند که غیبت و دروغ و......حرام است پس ترک می کند,می داند چه عواملی باعث رضایت پرودگار است پس انجام می دهد
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: هیچ بنده ای چهل بامداد برای خدا اخلاص نورزید مگر آن که چشمه های حکمت از دلش به زبانش جاری شد.«عیون اخبار الرضا - علیه السّلام -، ج 2، ص 69» امام علی - علیه السّلام - فرمود: عبادت خالص آن است که آدمی جز به پروردگار خویش امید نبندد و جز از گناه خویش نترسد.«غررالحکم، ح 2128»
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
دوشنبه 92 شهریور 18 ساعت 4:36 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|