وقایع و مناسبتهای ماه ربیع الاول
روز اول : مهاجرت حضرت رسول اکرم (صل اللّه علیه و آله و سلم ) از مکه و لیلة المبیت .
در سال سیزدهم بعثت مردم مدینه با رسول خدا در مکه معظمه بیعت نمودند که حضرت به مدینه مهاجرت کند و در مدینه مانند جان خود حفظ نمایند چون این معاهده برقرار گشت مردم مدینه به وطن خود بازگشتند و کفار قریش را از پیمان ایشان با پیامبر آگاه شدند بر کین ایشان افزود و قرار بر این گذاشتند که از هر قبیله مردى دلاور انتخاب کرده تا با هم پیامبر را بکشند و خونش در میان قبائل پراکنده گردد و عشیره پیامبر را قوت مقابله با تمام قبائل نمى شود این جماعت شب اول ربیع الاول در اطراف خانه پیامبر جمع شده و قرار گذاشتند وقتى پیامبر به رختخواب رود بر سرش ‍ریخته خونش بریزند خداوند متعال به پیامبر موضوع را اطلاع داد و آیه شریفه اذ یمکر بک الذین کفروا لیُثبتوک او یقتلوک او یُخرجوک و یمکرون و یمکر اللّه و اللّه خیر الماکرین (سوره انفال آیه 30) نازل شد و ماءمور گشت که امیر المؤ منین را به جاى خود بخواباند و از مکه بیرون رود.
پیامبر (صل اللّه علیه و آله و سلم ) به على (علیه السلام) فرمود خداوند امر کرده در جاى من بخوابى و من خارج شوم على (علیه السلام) عرض کرد یا رسول الله اگر من در جاى شما بخوابم شما نجات مى یابى فرمود بلى در این موقع عرض کردالحمد الله الذى جعل نفسى وقاء لنفس رسول اللّه و سجده شکر بجا آورد و حضرت رسول اکرم (صل اللّه علیه و آله و سلم ) او را دربرگرفت و بسیار گریست ، جبرئیل نازل و دست آن حضرت را گرفت و از خانه بیرون بُرد و حضرت پیامبر این آیه را تلاوت نمودوجعلنا من بین ایدیهم سدّا و من خلفهم سدّا فاغشیناهم فهم لا یبصرون و کف خاکى به روى ایشان پاشید و فرمود شاهت الوجوه (یعنى زشت شود رویها) مشرکین حضرت را ندیدند و پیامبر به غار ثور تشریف بردند و سه روز در آنجا ماندند روز چهارم روانه مدینه گردیده و در دوازدهم ربیع الاول وارد مدینه طیبه شدند و این هجرت به اشاره امیر المؤ منین مبدء تاریخ مسلمانان قرار گرفت چنانکه در اول کتاب مشروحا به این موضوع پرداخته شده .
2- حضرت امام حسن عسکرى (علیه السلام) را در این روز مسموم نمودند 260 ه

ادامه مطلب...

                                                                          بسمه تعالی

احتراما به مناسبت دهه آخر ماه صفر وشهادت آقا رسول الله وحضرت رضا علیه السلام وحضرت امام حسن مجتبی علیه السلام  جلسات عزاداری ویژه قرآن آموزان مدرسه تخصصی ابتدایی قران عزیز خانی با مداحی خردسالان آموزشگاه وهمکاران برگزار می گردد شایان ذکر است از طرف بانیان خیر واعضای انجمن اولیا  آموزشگاه از قرآن آموزان به صرف نهار وصبحانه پذیرایی می شود

مورخین تاریخ ولادت ایشان را به سالهای 148، 151 و 153 هجری قمری و در روزهای نوزدهم رمضان، دهم رجب و یازدهم ذی‌القعده ذکر کرده‌اند. در مورد سالروز وفات ایشان نیز اختلاف نظر وجود دارد و محققین وفات ایشان را طی سالهای 202، 203 و 206 هجری قمری محتمل دانسته‌اند. اما قول مشهور در مورد ولادت آن بزرگوار سال 148 هجری قمری و در خصوص وفات ایشان سال 203 هجری قمری است. با پذیرش چنین اقوالی طول عمر با برکت امام رضا (ع) پنجاه و پنج سال می‌شود. دوران 200 ساله امام حضرت ثامن‌الائمه(ع) با حکومت پنج ساله هارون الرشید، سه ساله خلافت محمد امین و 13 ساله زمامداری عبدالله مامون همزمان است. کنیه‌های امام رضا ابوالحسن و ابوعلی است و لقبهایی چون رضا، صابر، زکی، ولی، فاضل، صدیق، رضی، سراج الله، نورالمهدی، قره‌العین المومنین، کفوالملک، کافی‌الخلق را برای آن حضرت برشمردند. حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) دوران امامت خود را از سال 183 هجری قمری در اوج خفقان سیاسی دنیای اسلام و اقتدار حکومت عباسیان آغاز کرد. این مرحله از دوران زندگی ایشان از تاثیرگذارترین مراحل تاریخ تشیع است، عزیمت اجباری امام به خراسان بنا بر اصرار مامون و پذیرفتن تقاضای سیاسی خلیفه عباسی مبنی بر در دست گرفتن زمامداری مسلمین و پذیرش منصب ولایتعهدی به اجبار و اکراه از وقایع مشهور تاریخ اسلام است. هجرت تاریخی امام از مدینه به مرو، استقبال گستره شیعیان و هواداران اهل بیت در مسیر حرکت کاروان آن حضرت و انتشار حدیث سلسله الذهب و اقدام به برگزاری نماز عید فطر و برگزاری جلسات مناظره با علمای اهل کتاب از این دوره زندگی امام در تاریخ به یادگار مانده است. عاقبت با توجه به اوج‌گیری احساسات مذهبی به نفع امام رضا (ع) و بروز اختلافات خانوادگی در خاندان عباسی، آن امام بزرگوار به دسیسه چینی مامون خلیفه عباسی مسموم و به شهادت رسیدند و پیکر مطهر ایشان در حوالی طوس به خاک سپرده شد و اکنون بعد از گذشت سالیان سال این مزار کعبه اهل ولایت از سراسر جهان است

یا حسین

اینک قریب چهل روز از غروب غم فزای شهادت شقایق‌ها می‌گذرد؛ و اینک از صدای نحص شلاق خزان بر پیکر آلاله‌ها، اربعینی می‌گذرد و اسارت، سیلی، غربت، فریاد و بیدارگری سهم حاملان پیغام قاصدک های عترت و عظمت شد.

از آن روز تا امروز چهل روز در سوگ ابرمردی نشستیم که حیات اسلام مدیون رگ‌های پاره پاره اوست. قصه سر و نیزه، قصه لب‌های خونین و قرآن، قصه سیلی و صورت گلگون کودک غمگین و تمام حقیقت هایی که هر سال از پرده چشمان ما می گذرد را شنیده ایم.

اربعینی با دختر کوچک حسین (ع) مهر را در آغوش گرفتیم، ناله زدیم، درد دل‌ها گفتیم و شکوه‌ها روانه کردیم. اربعینی از عمق جان، فریاد یا حسین کشیدیم، بر سینه زدیم و خنده را حرام کردیم.

کربلا؛ این خارستان خشک و بی‌آب، دریای انسانیت و کمال است، اقیانوس بی کرانه‌ای است که در آن گوهر همه عظمت‌ها و خوبی‌ها به رنگ مظلومیت، یافتنی است؛ اما غواص قهار می‌طلبد. و هر کدام به فراخور حالمان از کربلا، محرم، عاشورا و اربعین، برداشتی داریم و بر اساس آن قضاوتی ....

در زیارت اربعین پیرامون فلسفه آن آمده است: و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک عن الجهاله و حیره‌الظلاله: حسین علیه السلام خون قلبش را به آستان الهی هدیه داد تا بندگان را از ظلمت جهل و نادانی و حیرت گمراهی رهایی بخشد.

و شیعه همیشه و در تمامى روزهاى سوگوارى حضرت سیدالشهداء علیه ‌السلام و از آن جمله روز اربعین آن حضرت، در زیارت و اقامه ماتم و عزادارى کوتاهى نکرده و از اینجاست که امام حسن عسکرى ‏علیه‏‌السلام زیارت اربعین را از علایم ایمان شمرده است.

آرى، تنها زیارت اربعین سیدالشهداء علیه‏ السلام است که مؤمن خالص را از دیگران تمیز مى‏دهد، و دوستان اهل بیت‏ علیهم‏ السلام را از غیر آنان جدا مى ‌کند. و مؤمن واقعى کسى است که نگذارد آثار نهضت‏ حسین ‏علیه‏ السلام فراموش شود و در قدردانى و شرکت در هدف آن حضرت کوتاهى نورزد.

پیروان و دوستان امام حسین ‏علیه‏ السلام امیدوارند تا از این طریق مشمول این حدیث نبوى شوند که جابر بن عبدالله انصارى - از صحابه رسول خداصلى الله علیه و آله و سلم و نخستین زائر قبر حضرت ابا‏‌عبدالله در اولین اربعین سیدالشهداء روایت کرده است: «کسى که قومى را دوست دارد با آنها محشور مى ‌شود و کسى که عمل قومى را دوست دارد با ایشان شریک مى‌‏باشد».

دل‌هایمان بی‌تاب سالار شهیدان، و چشمانمان بر مظلومانه ترین شهادت تاریخ همواره درخشان و بارانی باد.

غفلت؛ پیامدها و راههای نجات

در نوشتار بیان معنا و مفهوم غفلت از دیدگاه قرآن، عوامل و اسباب غفلت را مورد بررسی قرار می گیرد نشانه های غفلت، آثار و تبعات و نتایج حاصل از غفلت انسان را واکاوی کرده و در نهایت راهکار رهایی از این بیماری را بازگو می کند.
? رابطه غفلت و خسران
بیش ترین خسارت و زیانی که انسان در زندگی می کند ارتباط نزدیکی با غفلت دارد، زیرا به دلایلی از چیزی که در برابرش است غافل می شود و بی توجه و همراه با نوعی حواس پرتی کنش و واکنش هایی را از خود بروز می دهد که پیامدها و تبعات بسیار زیانباری دارد. شاید برای خودتان اتفاق افتاده باشد که کسی و یا فروشگاهی در آن سوی خیابان توجه شما را چنان به خود جلب و معطوف می کند که بی هوا به آن سوی خیابان می روید و بی آن که توجهی داشته باشید خود را در برابر خودرویی می بینید که ناگهان ترمز می زند و شما ناگهان از جای خود بر می جهید و هاج و واج به اطراف نگاه می کنید. این همان غفلتی است که در آیات قرآن عاملی مهم برای دوری از خدا و آیات و نشانه های آن مطرح شده است در حقیقت غفلت که همان انصراف توجه انسان از مطلبی است که باید متوجه آن باشد، از عوامل مهمی است که آدمی را به سوی دوزخ می راند و از خدا و کمالات انسانی دور می سازد. از این رو خداوند در آیات قرآنی با ارایه گزارش هایی از اقوام پیشین که دچار عذاب مستقیم الهی در زمین شده اند بیان می دارد که غفلت ایشان مهم ترین عامل این هلاکت و عذاب الهی بوده است. خداوند در آیاتی حتی پیامبر گرامی(ص) را از این که از اهل غفلت باشد؛ پرهیز داده و راه رهایی از آن را آموخته است؛ زیرا غفلت به شکل عام و خاص آن موجب می شود تا آدمی از دست یابی به کمال باز ماند و از قرار گرفتن و یا باقی ماندن در مسیر کمالی دور شود. بر این اساس خداوند غفلت را حالتی انسانی بر می شمارد که آدمی را از قرار گرفتن در مسیر حق و حقیقت و بندگی و کمال یابی دور می سازد و لذا شیوه ها و راهکارهایی را برای رهایی از این حالت بیان می کند.
? گستره معنایی غفلت

ادامه مطلب...