بسمه تعالی

همه روز، روزه بودن، همه شب نماز کردن             همه ساله حج نمودن، سفرحجاز کردن
ز مدینه تا به کعبه سر و پا برهنه رفتن                   دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن
به مساجد و معابد همه اعتکاف جستن                   ز ملاهی و مناهی همه احتراز  کردن
شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن                   ز  وجود  بی  نیازش  طلب  نیاز  کردن
به خدا که هیچ کس را ثمر آن قدر نباشد                  که  به  روی نا امیدی در بسته باز کردن

خیر ین  نیکوکار سال 91.:آقایان ، دکتر حسن کامران ،حاج  سید مصطفی حسینی، حاج باز علی رمضانی، حجت اله رمضانی ، خانواده محترم کرمیان، ولی الله شفیعی، اخوان حیدری مالواجردی، محمد شفیعی،محمد اکبری

درودی خالصانه و ارادتی خاضعانه محضر شما که مظهر مهر هستید و از تبار باران، فروغ مهرتان روشنی بخش حریم مهرورزی و ریزش ابر کرامتتان رویش زندگی است.

شما یار دیار امروزید و یادگار ماندگار فردا.

این مر کز قرآنی  به شکرانه ی سخاوت و مناعت شما خیران  در انجام کار خیر، پیشکش محضر ارزشمندتان می نماییم.

توفیق قرین اعمال خداپسندانه و مصلحانه ی شما باشد.وآرزوی سلامتی وشادابی  را از خداوند متعال برای شما در سالهای آتی خواستاریم واین مرکز هنوز امید به همفکری وکمک های مالی شما جهت ترویج قران ومعارف اسلامی چشم  دوخته است

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس                     ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

شماره حساب دارالقرآن0108056736007بانک ملی0106872506000

                                                            دارالقرآن الکریم آموزش وپرورش منطقه جر قویه علیا

واژه عید در قرآن     ((واژه عید در قرآن فقط یک بار آمده است.))

(اللهم انزل علینا مائده من السماء تکون لنا عیدا لاولنا و آخرنا و آیه منک).

خدایا!نازل کن برای ما مائده ای از آسمان که برای اولین و آخرین از ما عید باشد و نشانه ای از تو.

در تفسیر این آیه آمده است: عید در لغت از ماده عود به معنی بازگشت است. به روزهایی که مشکلات از قوم و جمعیتی برطرف می شود و بازگشت به پیروزیها و راحتی های نخستین می کنند، عید گفته می شود. و در اعیاد اسلامی به مناسبت این که در پرتو اطاعت یک ماه مبارک رمضان و یا انجام فریضه بزرگ حج، صفا و پاکی فطری نخستین به روح و جان باز می گردد و آلودگی ها که بر خلاف فطرت است از میان می رود «عید» گفته شده است و از آنجا که روز نزول مائده، روز بازگشت به پیروزی و پاکی و ایمان به خدا بوده است؛ حضرت مسیح آن را «عید» نامیده است.عید از منظر حضرت علی(ع) عید از نظر علی(ع)این است که: هر روزی که در آن روز، معصیت خدا نشود و گناهی انجام نگیرد، آن روز را عید خوانده است.«کل یوم لا یعصی اللّه تعالی فیه فهو یوم عید»و این فرمایش امیرالمومنان (ع) اشاره به این موضوع دارد که روز ترک گناه، روز پیروزی و پاکی و بازگشت به فطرت نخستین است. از سوید بن عفله نقل شده است که گفت: در روز عید بر امیر المومنین(ع) وارد شدم و دیدم که نزد حضرت نان گندم و خطیفه (نان شیرمال) و ملبنه (حلوا شکری) است. پس به آن حضرت عرض کردم: روز عید و خطیفه؟!

حضرت فرمود: «انما هذا لمن عید من غفرله»: این عید کسی است که آمرزیده شده است.در خبر است: چیزی به رسم هدیه نوروزی خدمت امیر المومنین(ع) تقدیم شد، حضرت پرسید: این چیست؟ عرض کردند: یا امیر المومنین! امروز نوروز است. فرمود: هر روز را برای ما نوروز سازید

عید نوروز از منظر امام صادق(ع)امام صادق(ع) به یکی از اصحابش به نام معلی بن خنیس درباره عید نوروز فرمود:

«ان یوم النیروز هو الیوم الذی اخذ فیه النبی(ص) لامیر المومنین(ع) العهد بغدیر خم.... و هو الیوم الذی ظفر فیه باهل النهروان.... و هو الیوم الذی یظفر فیه قائمنا اهل البیت». نوروز، روزی است پیامبر اکرم(ص) در غدیر خم برای ولایت امیر المومنین(ع) از مردم پیمان گرفت؛ روزی است که آن حضرت بر خوارج نهروان پیروز شد و روزی است که قائم ما اهل بیت(ع) ظهور خواهد کرد. امام کاظم(ع)و جلوس عید نوروز ،از آنجایی که عید نوروز ریشه در سنتهای ما ایرانی ها دارد و این موضوع به زمانهای بسیار دور بر می گردد، پس از اسلام، بنا به نوشته مورخین، با اندک تغییراتی که در آن به عمل آمده است، تاکنون در بین ایرانیان جاودانه است، بنابر این در صدر اسلام ایرانی هایی که در مرکز خلافت به سر می بردند، طبق سنت ملی شان به این عید پای بند بودند و هدایای نوروزی را برای سلاطین خود می بردند. پس از امویان، عباسیان مورد توجه بعضی از مردم بودند و ایرانی ها با مراجعه به دربار آنها، هدایایی را به آنها تقدیم می کردند.

منصور دومین خلیفه عباسی به امام کاظم(ع) پیشنهاد کرد عید نوروز جلوس نماید تا مردم نوروز را به او تبریک گویند و هدایای آنها را دریافت نماید... و امام(ع) با اکراه پذیرفت. بنابراین عید نوروز مانند بسیاری از سنتهای ملی که با شئون اسلامی مخالفتی نداشته است، پس از اسلام در میان ایرانیان باقی مانده است  

از سال 1369 هرسال در اسفندماه و در آستانه عید نوروز و بهار طبیعت ، مردم مهربان و نیکوکار کشورما همزمان با هفته احسان ونیکوکاری در14 اسفند در همایشی عظیم که تبلور نوعدوستی، نیکوکاری و مهرورزی آنان است دست های پر محبت و عاطفه خویش را بر سر خانواده های نیازمند و کودکانشان می کشند.

جشن نیکوکاری صرفنظر از هدایایی که طی آن جمع آوری می شود به لحاظ معنوی ، اجتماعی و فرهنگی دارای کارکردهای ویژه ای است که از جمله آنها می توان به گسترش و تقویت هرچه بیشتر فرهنگ احسان و انفاق، کمک به همنوع و انسجام اجتماعی اشاره کرد.نوعدوستی وکمک به همنوع از دیدگاه آیین الهی و جهانی اسلام امری ذاتی و فطری است. در واقع خدامد متعال تمایل به کمک کردن به همنوعان را به صورت یک شناخت در قلب هر بشری الهام کرده است . بدین مفهوم که عمل نیکوکاری به صورت نور الهی در قلب و سرشت انسان وجود دارد.

ره نیکمردان آزاده گیر                 چو استاده‌ای دست افتاده‌ گیر (سعدی)

در قرآن کریم خصوصیات «احسان» و «محسنین» چنین آمده است:

سوره بقره آیه 112 :1-(حق این است که هر کس روی دل به سوی خدا نهد و نیکوکار باشد پاداشش نزد پروردگارش [محفوظ] است ونه بیمی بر آنها ست و نه اندوهگین می شوند)این آیه نشانگر آن است که :2- «بهشت و پاداش خداوند و نیل به سعادت جاودان در انحصار هیچ طایفه ای نیست، بلکه از آن ِ کسانی است که واجد دو شرط باشند؛ در مرحله اول تسلیم محض در مقابل فرمان حق و ترک تبعیض در احکام الهی، چنان نباشد که هر دستوری که موافق منافعشان است بپذیرند و هر چه مخالف آن باشد پشت سر اندازند، آنها به طور کامل تسلیم حق اند.

در مرحله بعد، آثار این ایمان در عمل آنها به صورت انجام کار نیک منعکس می گردد، آنها نیکوکارند، نسبت به همگان و در تمام برنامه ها. در حقیقت قرآن با این بیان مسأله نژادپرستی و تعصب های نابجا را به طور کلی نفی می کند و سعادت و خوشبختی را از انحصار طایفه خاصی بیرون می آورد. ضمناً معیار رستگاری، ایمان و عمل صالح است.با توجه به آموزه های قرآن، احسان نه تنها منحصر به طایفه، گروه و نژاد خاصی نیست بلکه در هر شرایط مالی و زمانی می توان به این کار اهتمام ورزیدنتیجه اینکه ، احسان و ایثار، تعالی روح فاعل آن را نشان می دهد. محسن و نیکوکار، کسی است که واجد کمالات اخلاقی است و در راه بسط عدالت نیز می کوشد و به حسب شرایط اجتماعی، فراتر از وظیفه دینی و میهنی خویش پا در دایره ایثار و انفاق و امداد و احسان می گذارد. اگر او معتقد به عدالت اجتماعی نبود، هرگز انگیزه همیاری و نیکوکاری در وجودش پدید نمی آمد و فقط به رفاه و گذران زندگی خویش می اندیشید.

هفته مهرورزی واحسان بر تمامی محسنین و ایثارگران ایران درود می فرستیم

و هفته خجسته احسان و نیکوکاری را گرامی می داریم .

                                                                                              مدرسه تخصصی قرآنی عزیز خانی اسفند ماه 91

معامله ای پرسود

سفره نعمت های بی کران الهی گسترده است و ما یک دو روزی بر سر آن به میهمانی نشسته ایم. اگر در رنگارنگ بهره های دنیایی اش غرق شویم و به همان حضور پر زرق و برق مجازی اش دل خوش کنیم، به زودی از دستمان خواهد رفت. میهمانی مان به سر خواهد آمد و ما با دستی تهی برون خواهیم شد. امّا اگر از این بهره های دنیایی، برای معامله با بهشت ابدی و قرب الهی چشم بپوشیم و از آن بگذریم، گاهِ رفتن، توشه ای پر ازنعمت های جاودانی و الطاف ماندگار الهی خواهیم داشت. چه زیباست بخشودن آن چه ناپایدار است و رفتنی، و دست یافتن به آن چه ماندگار است و جاودان؛ چنانکه درکلام مولایمان علی علیه السلام آمده است: «از آن چه فانی است، بخشش کن تا از آن چه پایدار است، عوض گیری» ونیز می فرماید: «بخشیدن این مال و ثروت دنیا، ذخیره است و نگهداشتن آن فتنه».

توشه ای جاودان

آن چه دردست ماست، امانتی است از سوی او، تا بدان آزموده شویم وتوشه برگیریم و امروز، روز آزمایش است. روز معامله ای پر سود، معامله با خدا، معامله دنیا با آخرت، معامله دارایی ناپایدار دنیا با پاداش جاودان آخرت. نیکوکاران دسته دسته با دست های پر می آیند و می روند و فرشتگان، گروه گروه با تحفه های بهشتی فرود می آیند و اوج می گیرند. عجب بازاری است، بازار دنیا و آخرت! چه سودمند و سعادتمندانه، آنان که در این بازار، توشه جاودان آخرت برمی گیرند و چه زیان کار و شقاوت منداند، آنان که با دستی تهی از این بازار بیرون می روند.

دست های بخشنده

ما از تبار نور و سعادتیم. ما پیروان مولا علی علیه السلام هستیم. همان که کوچه های مدینه، هنوز از دست های بخشنده اش می گوید. همان که در رفتنش همه تهی دستان مدینه یتیم شدند. همان که نگران از نیاز مستمندان، هیچ شبی آسوده نخوابید و هیچ وعده ای سیرنخورد. ما پای بند رفاه وآسایش و آسوده خیالی نیستیم، تا بی خیالِ حضورِ چشم های پر از نیاز و دست های پر از تمنا، دل به داشتن هایمان خوش کنیم و بگذریم. ما مسلمانیم وهیچ مسلمانی در نیازمندی همسایه خود آسوده نخواهد نشست. برای ما نه امروز، که هر روز، «روز احسان و نیکوکاری» است.