در دل ای عشق سخن ها ز تو دارم ، اما عمر بگذشت و حدیث تو به پایان نرسید ای تک درخت بیابان وجودم ،  ای بهترین ترانه برای سرودنم .

   سلام

هر جمعه در جاده ی انتظار دلم قدم می زنم و منتظرانه پیچ و خم جاده را می نگرم این جمعه نیز با امید خطهای سبز جاده ی انتظار را نگریستم .تا شاید بیایی  اما باز این جمعه آمد و تو نیامدی .باز این جمعه قلبم از دوری و فراق تو شکست  باز غروب این جمعه ابرهای دلم در انتظار گریستنند .

غزل قشنگم ، مولای مهربانم ، اگر غنچه ی لبانم باز است و خنده بر لبانم نشسته ولی کسی نمی داند که ابرهای دلم چگونه می گریند . وهر لحظه این جسم را که دیگر در اختیارم نیست را سیل باران خواهد برد و دلیل آن فراق و دوری ازآن معشوق هزار ساله ام گشت .

ای غایب از نظرها . چه کسی جز تو می تواند بغض سالیان خاکستری را در گلویم فرو بنشاند ،؟چه کسی جز تو می تواند با آمدنش آتش اشتیاق را در دلم خاموش کند .چه کسی جز تو می تواند احساسات خفته ام را بیدار کند .

چه کسی جز تو می تواند زمین را از گل زیبای عدالت گلباران کند ؟

با تو از گذر زمان سخن می گویم زمانی که در انتظار برای آمدنت سر شار گشت ، با تو از دلتنگیهایم می گویم از اینکه دلم می سوزد برای تمامی منتظران غریبت که هر جمعه را چه منتظرانه به امید آمدنت می نشینند اما یار خو د را نمی یابند . برای مظلومیت منتظرانت درتنها دلخوشی آنها روز جمعه است و تنها ترانه امید بخششان((الهم کن لولیک ))هرگاه دلتنگ می شوم به سروهای خانه نگاه می کنم ،هرگاه که مشتاق نگاهت می شوم به جوانه های نرگس نگاه می کنم .

کاش می دانستم بادهایی که از کوی تو عبور می کنند از کدام سو می وزند تا در

مسیرشان بیاستم و از آنها عطر خوش تو راطلب کنم (‌پس چرا نمی آیی)این جمعه نیز بگذشت ومن باز این سوال را از تو پرسیدم می دانم سوال بیهوده ای است و تو برای آمدنت از ما مشتاق تری و از همه ی ما بی تابتر .

فعلا که تمام کار ما منتظران شده نذ ر و نیاز و دعا و انتظار برای آمدنت چرا که مادرم برای سلامتی ات سفره ای نان و خرما نذر کرد و کودک همسایه برای آمدنت هر صبح جمعه ابتدا تا انتهای کوچه را به امید آمدنت و گذشتن ازآن کوچه ی انتظار آب وجارو می زند . و پیر زن گوژ پشت خسته از انتظار برای آمدنت محله را از دود اسفند آذین بندی کرده ومداح محله با دعای ندبه برای ورود تو عزیز چاووشی می کند ومن هم برای ظهورت دفتری از انتظار را پر می کنم اما دقایق و ثانیه ها جمعه ای دیگر را با حسرت و اندوه درصفحه دل زمان حک می کنند .اما تو نمی آیی اما منتظران کوی غربت انتظار ، به آمدنت امید واریم وهیچ بیگانه ای نمی تواند ما را از انتظار باز دارد و تباهی را جایگزین آن کند چرا که من هنوز معتقدم به این بیت شعر که می گوید :

                                      ((در ناامیدی بسی امید است                پایان شب سیه سپید است ))

اما مولای عزیزم زود تر بیا وگل خنده وشادی را بر لبان منتظرانت بپروران وجوانه های عدالت وعدل را بر زمینیان به ارمغان بیاور و قلب منتظرانت را با روشنایی ستاره ی وجودت نورانی کن  چرا در تو لامع ترین ستاره های هستی

بیا و این سکوت روزهارا با صدای گامهایت بشکن بیا ،‌بیا که  کوچه ها ی دلم

بارانی است  ، باز شب است و سکوت است وماه است ومن سجاده ام را به سمت روشنی می گشایم . دستها یم را لبریز از نیاز می نمایم و مثل همیشه دعایت می کنم .

                ((آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست ))                              ((هر کجا هست خدایا به سلامــــت دارش))