نفاق ودورویی یک معضل تاریخی» از قدیم به ما یاد داده بودند که ریاکاری، نفاق و دورویی سرمنشاء فساد است. وقتی پنهانکاری میکنیم، لاجرم برای خفط این موضع، به تظاهر و ریا هم آلوده میشویم و همین عادت زشت، خودش نفاق و دورویی هم میآورد و هکذا که رنگپذیری دقیقه به دقیقه و فرار از مسئولیت را هم در پی خواهد داشت و فکر میکنیم یکی از ریشهایترین مشکلات کشورما در عرصه های اجتماعی،اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی، دورویی، ریاکاری و به نحوی نفاق است، البته میدانیم که ممکن است اطلاق کلمه ریاکار برای بعضیها از جمله خود ما سنگین باشد. اما بهتر است تمرین صداقت را از همین جا در نوشتهها و وبلاگها و ارتباطمان شروع کنیم و نگران نباشیم که با این حرفها، باعث دلخوری افراد و اشخاصی میشویم. میخواهیم بگوییم، منظور این نوشته، دادن راهحل برای مشکلات کشور نیست! اول باید خودمان با صراحت بگوئیم که «ما چگونه هستیم؟» و بعد پیدا کنیم که «چرا این گونه شدیم؟» و در مرحله سوم امیدوار باشیم که نخبگان ما فکر در مانش بیفتند و الا ما هم به خوبی میدانیم که تقیه و سکوت در برخی موقعیتهای ریاکاری چه جانهایی را در طول تاریخ این مملکت از پرواز لحظهای نجات داده و چه پستها و مقامها و شأنیتها را محفوظ داشته، پس اندکی جسارت به خرج داده، حرف بزنیم و نقد کنیم
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
یکشنبه 88 خرداد 17 ساعت 5:6 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
RSS Atom |