|
از پارسال ایام فاطمیه، داغ دیگری را به دوش خود گرفته است. گویی همین دیروز بود، اردیبهشت 88، در ایام فاطمیه که دلها همه از داغ حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا سلام الله علیها سوگوار بود دوباره به داغ عزیز دیگری نشست. آیت الله بهجت، آن مرد بزرگ در چنین ایامی دست از این خاکدان برکشید و بر سفره بانوی دو سرا مهمان شد. آری آقای بهجت هم رفت و ما ماندیم و یک درس! و آن مرگی است که دامن همه را فراخواهد گرفت. آقای بهجت را ببینید!  ایشان می‌فرمودند: "حوادثى که اتفاق مى افتد، نتیجه ى کارهاى ماست که بر سر ما مى آید: «وَ مَآ أَصَـابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ»(1) هر مصیبتى به شما مى رسد، به واسطه ى اعمال شما است. آیا نباید به فکر باشیم و از گناهان گذشته که باعث این همه بلاها و مصیبت ها شده است، توبه کنیم؟ ولى ما توبه نمى کنیم، چون کارهاى خود را بد نمى دانیم، و به خود و کارهاى خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتارى ها که از هزار سال پیش به ما خبر داده اند، نباید شرح صدر پیدا کنیم و همان طور که دستور داده اند باشیم؟! که فرموده اند: «تَمسَّکُوا بِالاْءَمْرِ الاْءَوَّلِ.»(2) به دستور اول تمسّک بجویید [و عمل کنید.] یعنى این که به یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به واضحات و ضروریات دینى عمل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیاط نماییم. و نیز در مثل این زمانه که اهل ایمان به بلاهاى فراوان مبتلا هستند، چنان که دستور داده اند، دعاى فرج را زیاد بخوانیم. " (3)
خوب است ما نیز عبرت گیریم و به خود آییم و دست به کار شویم که سرانجام گذشتگان در انتظار ما نیز هست. و آنچه خواهد ماند تنها عمل من و توست. هم اکنون به یاد قبر خود و تنهایی آن و اتمام فرصتها باشیم و استغفار کنیم:
بسم الله الرحمن الرحیم استغفر الله ربی و اتوب الیه 1. سوره ى شورى، آیه ى 30. 2. بحارالانوار، ج 52، ص 133؛ الغیبة نعمانى، ص 159. 3- برگرفته از پایگاه ایشان رضوان الله علیه
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
دوشنبه 89 آبان 10 ساعت 9:8 صبح
|
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
|
Atom |
.gif)
.jpg)
