مــرا از جهـــل و نادانـــی رها کن مــرا با علم و ایـــمان و خـــدا کن بیا ای گل تـو از گهـــواره تا گـــور مـــرا با علــم و دانش آشنــا کـن دلی شفــاف چـــون آیینـــه داری محـبت و صفـــا در سینــــه داری اگر داری گهـی اخمـی به چهــره ولی بی شک دلی بی کینه داری تو می خواندی الفبای رشادت تو گفتی راه ایمــان و سعادت به مردانی که رفتند عاشقانـه تو دادی درس ایثـار و شهـادت
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
شنبه 92 اردیبهشت 14 ساعت 12:2 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
RSS Atom |