بسم الله الرحمن الرحیم
                                                                سکوت، آباد کننده دل اولیای خدا
«یا احمد، علیک بالصمت فان اعمر مجلس قلوب الصالحین و الصامتین و ان اخرب مجلس قلوب المتکلمین بما لا یعنیهم»
ای محمد، بر تو باد که سکوت پیشه سازی همانا بهترین و آبادترین انجمن ها قلبهای صالحان و ساکتان است و خرابترین آنها، قلبهای یاوه گویان است.
یکی از آقایان از علامه طباطبایی پرسید: چه کنم تا در نماز حضور قلب داشته باشم. ایشان فرمودند: اگر می خواهی در نماز حضور قلب داشته باشی، کم حرف بزن توضیح روان شناختی این مطلب این است که وقتی انسان زیاد حرف می زند، ذهنش به امور گوناگون مشغول می گردد و در نتیجه پراکنده نگری، قدرت تمرکز از او گرفته می شود، لذا در نماز نمی تواند حواسش را جمع کند و فکرش پراکنده می گردد، اما وقتی عادت کرد جلوی زبانش را بگیرد و حرفی را نزند، قدرت بر تمرکز پیدا می کند.
پس بر اساس این روایت آبادترین انجمنها دل مومنی است که کم حرف می زند و دل خود را به یاد و توجه خدا آباد می سازد ودر مقابل ویران ترین انجمنها دل انسان های پر حرف و یاوه گوست. هیچ گاه دل آنان آباد نمی گردد، چون با پراکنده گویی و پراکنده نگری بنیان دل را بر ویرانی می نهند، سخنان آنان نه نفعی برای دنیایشان دارد و نه برای آخرتشان و به دیگران نیز نفع نمی رساند.
                                                                                          ( کتاب راهیان کوی دوست شرح حدیث معراج صفحه ی 201و202)