استعاذه : در اصطلاح عبارت است از (( اعوذ با لله من الشیطان  الرجیم )) . و در لغت به معنی پناه بردن می باشد . مستحب است در ابتدای شروع قرائت قرآن استعاذه شود و این آیه در 98 سوره ی نمل بیان شده است و از برخی روایات نیز فهمیده می شود . در این آیه می گوید : ( فذا قرأت القرآن فاستعذ با لله من الشیطان الرجیم ) پس چون خواهی قرآن بخوانی از شر شیطان مطرود به خدا پناه ببر . در چهار مورد آهسته گفتن استعاذه نیکو شمرده شده :

1-       وقتی قرآن را می خواهد آهسته قرائت کندچه در میان جمع یا در تنهایی باشد 2- وقتی قرآن را در تنهایی بخواند چه آهسته یا بلند بخواند 3- در تمامی نمازها 4- در هنگام تدریس که می خواهد آیه ای را به عنوان شاهد بخواند .

اسماءالحسنی : اسماءالحسنی یا نام های نیکو ی خداوند در چهار آیه از قرآن کریم به این اسم ها اشاره شده است : ( اعراف آیه ی 180، اسراء آیه ی 110،طه آیه ی 8، حشر آیه ی 24)

علامه طباطبایی(ره) می فرماید :127 اسم از خداوند در قرآن آمده است که برخی از آنها عبارت اند از: بصیر ، علیم ،خبیر،خالق،حکیم،حلیم،حمیدو...

 درباره ی اسم اعظم خداوند نیز اختلاف نظر هایی وجود دارد برخی آن را درآیت الکرسی می دانند و برخی بین الله و رحمان و حی و قیوم آن را می جویند . درباره ی تاثیرات اسم اعظم نیز سخن بسیار است . 

اعجاز قرآن : معجزه ی برهان صادق در رسالت است و هدف از آن اثبات صدق رسالت می باشد و اصطلاحاً به معنای هر امر خارق العاده ای است که غیر پیامبران و غیر رسولان از انجام آن نا توانند معجزه به گونه ای است که آدمیان عادی توان هم رتبگی و هم سخنی آن را با انبیاء ندارند . درباره ی اعجاز قرآن و و جوه آن نظرات مختلفی از قدیم و جدید مطرح بوده است و در این زمینه کتابهای فراوانی نگارش یافته است که از جنبه های مختلف به این موضوع پردا خته اند به هر حال اعجاز قرآن به هر معنایی که باشد ناتوانی دیگران در آوردن مثل آن است چنانکه خود قرآن نیز درمواردی به آن تحدی جسته است .