بر ترین نعمت و رحمت الهی

قرآن کلام خداست . تعلیم آن والاترین نعمت الهی است که در قدر و منزلت ، برتر از تمامی نعمت های خداوند است .  در سوره ی الرحمن که خداوند

      نعمت های دنیا و آخرت را بر بند گان خویش بر می شمارد ، پیش از ذکر هر نعمت ، به تعلیم قرآن اشاره می کند و آموختن قرآن را حتی بر آفرینش انسان که قرآن برای هدایت او نازل شده است مقدم می دارد . این امر نشان دهنده ی آن است که بر ترین نعمت و آشکارترین رحمت خدا بر بندگان ،همانا آموختن قرآن است . قرآن کلام آفرید گار است . آفریدگار هستی ،آفریدگار انسان و آفریدگار عقل . خداوندی که به همه ی امور عالم و آفریده های خویش آگاه است در کلام وحی تصویر درست و صحیحی از جهان هستی نشان می دهد . تصویری که مطابق با واقع است . ارزش و قدر هر چیزی را به روشنی بیان می کند . ارزش دنیا ، ارزش آخرت ، ارزش انسان ، ارزش زندگی و ...    .

با شناخت ارزش ها انسان دچار خسران و زیان نمی گردد . به ارزش خویشتن پی می برد وخود را ارزان نمی فروشد . ارزش عمر را می شناسد و آن را آسان از دست نمی دهد .قرآن سعادت حقیقی را به روشنی بیان می کند که با توجه به آن انسان فریب سراب ها را نمی خورد و نیز راه سعادت را نشان می دهد که با نظر به آن انسان در بیرا هه ها سر گردان نمی شود . انسان با بهره گیری از قرآن هستی را آنچنان که هست می شناسد و با سنت ها و قوانین جاری در هستی آشنا می شود . حق و باطل را از هم تشخیص می دهد . می فهمد که چه چیزهایی فانی و گذراست و چه چیز هایی باقی و ما ندگار ،چه تلاش هایی پوچ و بیهوده و بی سر انجام است و چه کوشش هایی ثمر بخش و دارای نتیجه و اثر . آری با اندیشه و تدبر در قرآن و به کار بستن دستورات آن ،سعادت انسان در زندگی فردی و اجتماعی و نیک بختی وی در دنیا و آخرت تا مین می گردد .

انس هر چه بیشتر با قرآن و معارف آن باور و اعتقاد انسان ها را عمق می بخشد ، زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد و رفتارشان را دگرگون می سازد . آشنا شدن با معارف قرآن و افق وحی و فرهنگ و بینش قرآنی و نیز گسترش این آشنایی به عموم مردم فریضه ای است که همه باید در این جهت همت

 گماریم .