چرا هشت سال دفاع مقدس را گرامی می داریم؟»
به راستی چرا ؟... مگر جنگ فی نفسه امری مذموم و ناپسند نیست، پس چرا این همه سلام و صلوات در بزرگداشت آن؟ آخر مگر ما از جنگ و رزم خوشمان می آید؟ مگر قرار گذشته ایم همیشه مشق جنگ کنیم؟
شاید برخی ها بخصوص جوانان عزیز برایشان جای سئوال و ایهام باشد که چرا یاد و خاطره عزیزان رزمنده را گرامی می داریم؟
آیا ترس از فراموش شدنشان ما را به این تکاپو انداخته است؟ به راستی چرا؟...
در جواب این دوستان بایستی عرض کنم که عزیزان! مشق جنگ، تکلیف است ولی ما مسلمانیم و شیعه، در پی اینکه نه تنها همه دوستان از وجود ما احساس ترس و ناامنی نداشته باشند، بلکه حس خوشایند اطمینان و آرامش را برای دوستانمان به ارمغان بیاوریم؛ از نگاهی دیگر ما درس آموخته مکتب عاشورا و فرهنگ عاشورایی هستیم، فرهنگی که با حفظ اقتدار، شهادت را بر زندگی ذلت بار می پذیرد.
پس باید ترس از قدرت الهی نظام اسلامی و رزمندگان آن را در دل دشمن بیفکنیم و یادشان بیاوریم که یادمان هست چه کرده اید و یادتان باشد چه دیده اید.
سلام و صلواتمان به خاطر چیز دیگری است. هدف و منظورمان از این بزرگداشت ها و مراسم که می ببینید که در گوشه و کنار این مملکت علوی برگزار می شود فقط و فقط گرامی داشتن یاد و خاطره رشادت های مردان مردی است که از همه تعلقات دنیای فانی دل برکنده و شوق دیدار معبود در سر داشته و پر کشیدند تا معراج حضور حضرت دوست.
هدفمان این است که یادآور شویم برای دوستان انقلابمان؛ ما ملتی هستیم که هشت سال با دستان خالی از امکانات و تجهیزات روز جنگی، بلکه با تکیه بر ایمانمان که آن هم بر گرفته از قرآن و عترت (ع) و شهد شیرین کلام مقتدایمان، امام جان هایمان خمینی کبیر (ره) بود به جنگ تمام دنیا رفتیم همان طور که آن پیر فرزانه فرمودند: « این جنگ،جنگ اعتقاد است. جنگ ارزش های اعتقادی انقلابی است و ما در مقابل ظلم ایستاده ایم.»
منظورمان از بزرگداشت دفاع مقدس و شهدا این است که اعلام کنیم در این هشت ساله که جنگ را صدام کافرکیش بر ما تحمیل کرد، از عرض و ناموس و وطنمان که فرموده اند: «حب الوطن من الایمان» جانانه دفاع کردیم.
دفاعی که متعلق به ملتی بود که با نام خمینی و با اکسیر اسلام، امتی شکست ناپذیر شد و در راه عزت و افتخار و استقلالش جان برکفانی شهید از تمامی فرق اسلامی (شیعه و سنی) و سایر ادیان مانند مسیحیت و کلیمی و زرتشی تقدیم کردیم.
این قهرمان آوری ها و اسطوره سازی های هشت سال دفاع مقدس، یادآوری این نکته مهم است که برای ملت ایران، هنگامه دفاع از حریم مرز و بوم وطنشان، حمایت از ولایت فقیه شان، تفاوت در زبان و قومیت و مذهب، چنان رنگ می بازد که مهم، وطن است و سربلندی آن زیر پرچم وحدانیت اسلام که دفاع از آن، اوجب واجبات است.
آری، ما در مقام دفاع بوده ایم، آن هم در مقابل متجاوزی چون صدام و ایادی و پشتیبانانش.
مجدداً از کلام آن یگانه دوران، پیر جماران و امام عاشقان وام می گیریم و می نویسیم ؛ «ایران برای خدا قیام کرده است، برای خدا ادامه می دهد و جز به دفاع، جنگ ابتدایی (جهاد ابتدایی) با هیچ کس نخواهد کرد.»
علت دیگری که به ذهن می آید در سلام و صلوات برای دفاع مقدس، این است که ما جنگ مان، جنگ اسلام و کفر بوده است.
همان گونه که می دانید حضرت امام خمینی (ره) سال های متمادی در عراق تبعید بوده و خودشان شاهد فعالیت های ضد دینی بعثی ها بوده اند.
لذا ایشان صراحتاً بیان می دارند: «ما حزب بعث عراق را می شناسیم و می دانیم که اینها به اسلام عقیده ندارند و دشمن اسلامند و اسلام را خار راه خویش می دانند و صدام حسین، این جنگ را بر ملت مسلمان ایران تحمیل کرد.
ما کسانی را که از اصول اسلام و قرآن کریم، انحراف حاصل می کنند و به قتل علم مسلمانان می پردازند، مسلمان نمی دانیم و شما رزمندگان، برای حفظ اسلام دارید می جنگید و صدام برای نابودی اسلام به تمامه در مقابل کفر واقع شده است.»
در آخر به این سنت حسنه که برای ترویج کار نیک و خیر و عمل شایسته، کسانی را که اعمال صالح و شایسته انجام می دهند، تشویق می کنند، اشاره می کنیم که ما در این خصوص، تشویق می کنیم و گرامی می داریم یاد و خاطره شیران بیشه رشادت و شهامت را و می ستاییم زهد زاهدان و عارفان خلوت حضور حضرت دوست را.
نویسنده: علیرضا صادقی حسن آبادی |
شنبه 99 مهر 5 ساعت 10:34 عصر
|
|
نظرات شما عزیزان نظر
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|