علل و اسباب غیبت !
1- حسدی که انسان نسبت به دیگری دارد - درصدد نشان دادن نقاط ضعف او برمی آید و می خواهد بدینوسیله او را در نظر مردم کوچک جلوه دهد .
2-غضب و ناراحتی گاهی موجب غیبت کردن است .
3-و گاهی با غیبت کردن نسبت به افراد می خواهد خود را مبری و خوب معرفی نماید.
4-گاهی برای لعب و گرم کردن مجلس و اینکه افراد جلسه ای را خوشحال نماید - غیبت می کند .
5-گاهی خلافی را که از افراد می بیند به عنوان تعجب و ناراحتی و به عنوان غضب نقل می کند در حالی که باید آن خلاف را به خود او بگوید نه اینکه در بین مردم نقل کند.
6- گاهی گرفتاری مخفی مردم را به عنوان رحمت و دوستی نقل می کند.
به هر حال باید توجه داشت که غیبت کردن افراد به آبروی مردم صدمه زدن و به هر اسم و داعیه ای که باشد از دیدگاه اسلام حرام است .
مضرات غیبت :
بد گوئی کردن پشت سر مردم - ضررهای فردی و اجتماعی فراوانی به همراه دارد.
از نظر فردی - بدگوئی -ستم به برادر مومن و مسلمان به شمار می رود .چه ستمی بالاتر از این است که انسان آبرو و حیثیت یک فرد را که با هیچ چیز قابل جبران نیست پایمال کند .
اما ضررهای اجتماعی بدگوئی - در یک قسمت با ضررهای دو صفت رذیله دیگر "بدبینی " و "عیبجوئی " مشترک است .
1- اجتماع آلوده به غیبت هرگز روی وحدت و یگانگی و صمیمیت و الفت را به خود نخواهد دید و یک اجتماع صحیح انسانی که سراسر عاطفه و محبت باشد -نخواهد بود.
2-تعاون و همکاری در هدفهای مقدس اجتماع بر اساس حس اعتماد به مردم استوار است - اجتماعی که عیوب مردم را فاش می سازد و پرده از روی افعال و اعمال آنها برمی دارد - حس اعتماد را که زائیده حسن ظن به مردم است نابود می سازد.
3-بدگوئی پشت سر مردم - آتش کینه و عداوت را دامن می زند زیرا شخصی که پشت سر او بدگوئی شده از اینکه راز وی فاش شده و آبروی او ریخته است سخت عصبانی می گردد و تصمیم به انتقام می گیرد.
4-پرده برداری از معاصی - گناهان پنهانی مردم - سبب می شود که آنها اعمال ننگینی را بی پروا انجام دهند زیرا ریختن آبرو و ترس از فانی شدن مانع از این است که فرد مرتکب گناه شود و اگر هم مرتکب گناهی شود بطور مخفیانه و با کمال ترس و ملاحظه به ارتکاب گناه دست می زند.- اگر ما بر اثر بد گوئی - پرده از روی اسرار برداریم و حیثیت و آبروی آنها را بریزیم دلیلی ندارد که دیگر آنها از مردم مخفی و ملاحظه کنند.
بسیاری از مردم از ترس زوال حیثیت و ریختن آبرو از یک سلسله جرائم خودداری می نمایند و اگر ما این مانع را که در حقیقت یک سرمایه معنوی برای شخص است از دست او بگیریم - دیگر مانعی برای اجتناب از معصیت و گناه نخواهد داشت .
علاوه بر این - فاش کردن راز مردم -نه تنها موجب جرات فاعل می گردد بلکه در شنوندگان ضعیف الایمان - نسبت به ارتکاب به گناه -ایجاد جرات می نماید و اینگونه غیبتها سرچشمه اشاعه فساد و فحشا خواهد بود .
امام صادق (ع ) فرمود :کسانی که در باره مسلمانی آنچه (را که ) با چشم خود دیده اند و یا با گوش خود شنیده اند -بگویند -آنان از کسانی هستند که خداوند در باره آنها می فرماید : کسانی که دوست دارند گناه در میان مسلمانان اشاعه پیدا کند - برای آنها عذاب دردناکی است . ( اصول کافی ج 2 ص 357)