دشمنى و لجالجت هاى یهودیان و مسیحیان در طول تاریخ بر علیه اسلام و مسلمانان بر هیچ کس مخفى و پوشیده نیست؛ همان ها که به خاطر لجاجت‌ها، عناد و دشمنى‌ سرسختانه‌ی که با حق داشتند مورد لعن الهى قرار گرفتند به گونه‌ى که ما مسلمانان در هر شبانه روز و در حین نماز،  از خدا مى‌خواهیم:

«اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ‏صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لا الضَّالِّینَ»[1]

ما را به راه راست هدایت فرما راه آنها که بر آنان نعمت دادى نه آنها که بر ایشان غضب کردى و نه گمراهان‏

«به اعتقاد جمعى از مفسران مراد از «ضالین» منحرفین نصارى و منظور از «مغضوب علیهم» منحرفان یهود مى باشند»[2]

خداوند متعال در قران کریم تلاش‌هاى مذبوحانه، ذلیلانه و ناموفق اینها را با یک تشبیه منحصر به فرد چنین بیان مى فرماید:

«یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ »[3]

«اینها مى‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولى خداوند اراده کرده است که این نور الهى را هم چنان گسترده‏تر و کامل‌تر سازد، تا همه جهان را فرا گیرد، و تمام جهانیان از پرتو آن بهره گیرند هر چند کافران را خوشایند نباشد.

و بعد در ادامه پیروزى و فراگیر شدن اسلام برکل گیتى را نوید مى بخشد و مى فرماید:

«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»[4]

 او کسى است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر تمام ادیان پیروز و غالب گرداند، هر چند مشرکان را خوشایند نباشد.

آرى! رشد روز افزون اسلام در اروپا، آمریکا، آفریقا و تمام قاره هاى جهان منحرفان یهود و نصارى را به وحشت انداخته به گونه ى که آنان برای رهایی از این وحشت تصمیم به «قرآن سوزى» گرفته‌‌اند.

عجیب است که آنان در طول بیش از 14 قرن لجالجت و دشمنی با اسلام و با تحمل شکست های پی در پی هنوز هم از غواب غفلت بیدار نشده  اند و نفهمیده‌اند که تلاش‌ باطل شان راه به جای نبرده و نخواهد برد و باید بدانند که با این تصمیم‌های ‌بی‌خردانه‌شان در حقیقت زمینه نابودى‌خوشان را آن هم با دستان بلیدشان هموارتر از پیش ساخته  اند.